اتیسم غیر کلامی

اختلال طیف اتیسم (ASD) اصطلاحی است که برای شناسایی انواع اختلالات رشد عصبی استفاده می شود. این اختلالات بر اساس تشابه تحوه تداخل در توانایی برقراری ارتباط ، معاشرت ، رفتار و رشد در فرد با هم دسته بندی می شوند.

بسیاری از افراد مبتلا به اتیسم در برقراری ارتباط و گفتار مشکل داشته و یا تاخی دارند. این مشکلات می توانند طیفی از خفیف تا اوتیسم شدید داشته باشند.

اما برخی از افراد مبتلا به اتیسم ممکن است اصلاً صحبت نکنند. در حقیقت ، حدود 40 درصد کودکان مبتلا به ASD غیرکلامی هستند.

برای آگاهی از اتیسم غیرکلامی و چگونگی بهبود ارتباط ، به خواندن این متن ادامه دهید.

علائم اتیسم غیرکلامی چیست؟

عامل اصلی تشخیص اتیسم غیرکلامی این است که آیا فرد به وضوح یا بدون دخالت صحبت می کند یا خیر.

افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در صحبت یا مکالمه با شخص دیگر مشکل داشته باشند ، اما کسانی که غیر کلامی هستند اصلاً صحبت نمی کنند.

دلایل مختلفی برای این امر وجود دارد. ممکن است به این دلیل باشد که آنها دچار آپراکسی گفتار هستند. نوعی اختلال که می تواند توانایی فرد در گفتن صحیح خواسته های خود را مختل کند.

همچنین ممکن است به این دلیل باشد که آنها مهارت زبانی کلامی را برای صحبت کردن پیدا نکرده اند. برخی از کودکان همچنین ممکن است مهارت های کلامی خود را از دست دهند ، زیرا علائم اختلال بدتر شده و آشکارتر می شوند.

بعضی از کودکان اتیسم ممکن است اكولالیا هم داشته باشند. این باعث می شود که کلمات یا عبارات را بارها و بارها تکرار کنند. این می تواند ارتباطات را دشوار کند.

حتما مطالعه کنید : اشنایی کامل با علائم اتیسم در نوجوانان

علائم دیگر اتیسم غیر کلامی

علائم دیگر را می توان به 3 دسته اصلی تقسیم کرد:

• اجتماعی. افراد مبتلا به اتیسم اغلب در تعامل اجتماعی مشکل دارند. آنها ممکن است خجالتی و گوشه گیر باشند. آنها ممکن است از ارتباط چشمی اجتناب کنند و در هنگام صدا زدن نام آنها پاسخ ندهند. ممکن است برخی از افراد به فضای شخصی احترام نگذارند. بعضی ممکن است کاملاً در برابر تمام تماس های جسمی مقاومت کنند. این علائم ممکن است احساس انزوا در آنها ایجاد کند که در نهایت می تواند منجر به اضطراب و افسردگی شود.
• رفتارها. روال ممکن است برای یک فرد اتیسم مهم باشد. هرگونه وقفه در برنامه روزانه آنها می تواند آنها را ناراحت  و پریشان کند. به همین ترتیب ، برخی از افراد علاقه های وسواسی پیدا می کنند و ساعت ها صرف یک پروژه ، کتاب ، موضوع یا فعالیت خاص می کنند. همچنین غیرمعمول نیست که افراد اتیسمی زمان توجه کوتاهی داشته و از یک فعالیت به فعالیت دیگر بپرند. علائم رفتاری هر فرد متفاوت است.
• رشد. افراد مبتلا به اوتیسم با سرعت های مختلفی رشد می کنند. برخی از کودکان ممکن است برای چند سال با یک سرعت معمولی رشد کنند ، سپس در حدود 2 یا 3 سالگی با عقب گرد مواجه می شوند. دیگران ممکن است از سنین پایین رشد تاخیری را تجربه کنند که تا کودکی و نوجوانی ادامه دارد.

علائم اغلب با افزایش سن بهبود می یابند. با بزرگتر شدن کودکان ، علائم ممکن است شدت کمتری پیدا کرده و اختلال ایجاد کنند. کودک شما همچنین ممکن است با مداخله و درمان، حرف یزند.

علت اتیسم چیست؟

ما هنوز نمی دانیم که چه عواملی باعث اتیسم می شود. با این حال ، محققان درک بهتری از برخی عواملی که ممکن است در آن نقش داشته باشند دارند.

عواملی که می توانند به اتیسم کمک کنند

• سن والدین. کودکانی که از والدین بزرگتر متولد می شوند ممکن است احتمال بیشتری برای ابتلا به اتیسم داشته باشند.
• مواجهه بارداری. سموم محیطی و قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین در دوران بارداری ممکن است در این امر نقش داشته باشد.
• سابقه خانوادگی. کودکانی که عضوی از خانواده آنها مبتلا به اتیسم است ، بیشتر در معرض ابتلا به آن هستند.
• جهش و اختلالات ژنتیکی. سندرم X شکننده و اسکلروز توبروس، دو علتی هستند که ارتباط آنها با اتیسم در حال بررسی است.
• تولد زودرس. کودکان با وزن کم هنگام تولد ممکن است بیشتر به این اختلال مبتلا شوند.
• عدم تعادل شیمیایی و متابولیکی. اختلال در هورمون ها یا مواد شیمیایی ممکن است مانع رشد مغز شود که می تواند منجر به تغییر در مناطق مغزی مرتبط با اتیسم شود.

واکسن ها باعث اوتیسم نمی شوند. در سال 1998 ، یک مطالعه بحث برانگیز ارتباط بین اتیسم و واکسن ها را مطرح کرد. با این حال ، تحقیقات اضافی آن گزارش را رد کرد و محققان آن ادعا را در سال 2010 پس گرفتند.

حتما مطالعه کنید : علائم و نشانه های اتیسم

اتیسم غیرکلامی چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص اتیسم غیرکلامی یک فرآیند چند مرحله ای است. متخصص اطفال ممکن است اولین فردی باشد که ASD را دبررسی میکند. والدین ، با مشاهده علائم غیر منتظره مانند مشکل گفتار ، ممکن است نگرانی های خود را برای پزشک مطزح کنند.

پزشک ممکن است آزمایشات مختلفی را درخواست کند که می تواند به رد سایرعوامل احتمالی کمک کند. این موارد عبارتند از:

• معاینه فیزیکی
• آزمایش خون
• تست های تصویربرداری مانند MRI یا CT اسکن

برخی از متخصصان اطفال ممکن است کودک را به یک متخصص رشد و رفتار کودکان ارجاع دهند. این پزشکان در درمان اختلالات رفتاری کودکان مانند اتیسم تخصص دارند.

این متخصص اطفال ممکن است آزمایشات و بررسی های دیگری را درخواست کند. این بررسی ها می تواند شامل سابقه پزشکی کامل کودک و والدین او باشد، بررسی بارداری مادر و هر گونه عارضه یا مسئله ای که در طی آن بوجود آمده است ، سابقه جراحی ، بستری شدن در بیمارستان یا درمان های پزشکی که کودک از بدو تولد داشته است.

سرانجام ، ممکن است از آزمایشات مخصوص اتیسم برای تأیید تشخیص استفاده شود. چندین تست از جمله برنامه مشاهدات تشخیصی اتیسم ، ویرایش دوم (ADOS-2) و مقیاس درجه بندی اتیسم در دوران کودکی ، ویرایش سوم (GARS-3) ، می تواند در مورد کودکان غیرکلامی استفاده شود.

این آزمایشات به ارائه دهندگان خدمات بهداشتی کمک می کنند تا تشخیص دهد که کودک معیارهای مربوط به اتیسم را دارد یا خیر.

دنبال چه چیزی باشید

یک سوم تا نیمی از والدین کودکان مبتلا به اتیسم گزارش می دهند که آنها برای اولین بار علائم را قبل از تولد یک سالگی فرزند خود مشاهده کرده اند.

اکثریت - 80 تا 90 درصد - علائم را تا 24 ماهگی مشاهده کردند.

علائم اولیه

علائم اولیه اتیسم عبارتند از:

• پاسخ ندادن به نام تا 1 سالگی 
• صدا در نیاوردن یا نخندیدن با والدین تا 1 سالگی
• عدم اشاره به اشیا مورد علاقه تا 14 ماهگی
• اجتناب از ارتباط چشمی یا ترجیح تنهایی
• وانمود نکردن تا 18 ماهگی
• عدم رسیدن به نقاط عطف رشد گفتار و زبان
• تکرار کلمات یا عبارات بارها و بارها
• ناراحت بودن از تغییرات جزئی در برنامه
• تکان دادن دست ها یا بدن برای راحتی 

گزینه های درمان چه هستند؟

هیچ درمان قطعی برای اتیسم وجود ندارد. در عوض ، معالجه بر روی درمان ها و مداخلات رفتاری متمرکز است که به فرد کمک می کند تا سخت ترین علائم و تأخیرهای رشد را پشت سر بگذارد.

کودکان غیرکلامی هنگام یادگیری تعامل با دیگران ، احتمالاً به کمک روزانه نیاز خواهند داشت. این روش های درمانی به کودک شما کمک می کنند تا مهارت های زبانی و ارتباطی خود را رشد دهد. در صورت امکان ، متخصصین درمانی نیز ممکن است سعی در ایجاد مهارت گفتاری داشته باشند.

درمان اتیسم غیرکلامی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مداخلات آموزشی. کودکان اتیسم اغلب به جلسات بسیار ساختارمند و فشرده پاسخ می دهند که رفتارهای مهارت گرا را آموزش می دهند. این برنامه ها ضمن اینکه روی آموزش و رشد کودک کار می کنند ، به آنها در یادگیری مهارت های اجتماعی و زبان نیز کمک می کنند.
• دارو. هیچ دارویی برای اتیسم به طور خاص وجود ندارد ، اما داروهای خاصی ممکن است برای برخی مشکلات و علائم مرتبط مفید باشند از جمله اضطراب یا افسردگی و اختلال شخصیت وسواسی اجباری. به همین ترتیب ، داروهای ضد روان پریشی ممکن است به مشکلات رفتاری شدید کمک کنند و داروهای ADHD ممکن است رفتارهای تکانشی و بیش فعالی را کاهش دهند.
• مشاوره خانواده. والدین و خواهران و برادران کودک اتیسم می توانند از درمان تک به تک بهره مند شوند. این جلسات می تواند به شما کمک کند یاد بگیرید که با چالش های اتیسم غیرکلامی کنار بیایید.

آینده افراد غیرکلامی چگونه است؟

اتیسم هیچ درمانی ندارد ، اما کارهای زیادی برای یافتن انواع مناسب درمان انجام شده است. مداخله زودهنگام بهترین راه برای کمک به هر کودکی است که بیشترین شانس را برای موفقیت در آینده داشته باشد.

بنابراین ، اگر گمان می کنید فرزند شما علائم اولیه اتیسم را نشان می دهد ، بلافاصله با پزشک متخصص اطفال وی صحبت کنید. اگر احساس می کنید نگرانی های شما جدی گرفته نمی شود ، گزینه دیگری را در نظر بگیرید.

کودکی اوایل دوران تغییر و تحولات بزرگی است ، اما هر کودکی که شروع به عقبگرد از مراحل رشد خود کند ، باید توسط یک متخصص دیده شود. به این ترتیب ، اگر هر اختلالی دلیل آن باشد ، درمان می تواند بلافاصله شروع شود.

سخن آخر

تقریباً 40 درصد کودکان اوتیسم اصلاً صحبت نمی کنند. دیگران ممکن است صحبت کنند اما مهارت های زبانی و ارتباطی بسیار محدودی دارند.

بهترین روش برای کمک به کودک در ایجاد مهارت های ارتباطی و بالقوه یادگیری صحبت ، شروع درمان در اسرع وقت است.

برای دریافت مشاوره رایگان برای اوتیسم و همچنین رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه پاسخگو شما هستیم.