مشکلات و بیماری های همزمان با فلج مغزی

مشکلات و بیماری های همزمان با فلج مغزی

فلج مغزی اغلب همزمان با سایر مشکلاتی وجود دارد که می توانند کیفیت زندگی کودک را تحت تأثیر قرار دهند. برخی از این مشکلات مربوط به فلج مغزی است ، در حالی که برخی دیگر ارتباطی با آن ندارند اما معمولاً با فلج مغزی اتفاق می افتند.

مشکلات مرتبط با فلج مغزی

فلج مغزی یا CP در اثر آسیب به ناحیه ای از مغز که عملکرد حرکتی را در طی رشد جنین کنترل می کند ، ایجاد می شود. کودکان مبتلا به فلج مغزی غالباً همزمان دارای مشکلات دیگری نیز هستند ، مشکلات سلامتی که فرد علاوه بر فلج مغزی تجربه می کند. این مشکلات ممکن است نتیجه فلج مغزی یا یک همزمانی غیر مرتبط اما رایج باشد.

حتما مطالعه کنید : طول عمر بیماران فلج مغزی

چندین دسته از مشکلات مرتبط با فلج مغزی وجود دارد ، از جمله:

• مشکلات اولیه
• مشکلات ثانویه
• مشکلات وابسته
• فاکتورهای خطر همزمان

مشکلات اولیه

مشکلات اولیه نتیجه مستقیم آسیب مغزی یا ناهنجاری است که باعث فلج مغزی می شود. مشکلات اولیه یا علائم فلج مغزی شامل اختلال در کنترل حرکات (درشت، ظریف، دهانی) ، اختلال در هماهنگی حرکتی ، تن عضلانی ضعیف ، تعادل و حالت بدن است.

مشکلات ثانویه

مشکلات ثانویه نتیجه مشکلات اولیه است و فقط به دلیل فلج مغزی ایجاد می شوند. مشکلات ثانویه که اغلب با فلج مغزی همراه هستند شامل مشکلات تغذیه و بلع ، تغذیه نامناسب و مشکلات تنفسی و ... هستند.

اختلال حرکت دهانی (مشکلات تغذیه ، بلع و آبریزش دهان)

کودکان مبتلا به فلج مغزی غالباً دارای اختلال کنترل حرکت دهان هستند ، به این معنی که در کنترل عضلات دهان و گلوی خود مشکل دارند. این می تواند منجر به مشکلات تغذیه (مکیدن ، جویدن و غیره) و دیسفاژی یا مشکل در بلع شود. در برخی موارد ، مبتلایان به دیسفاژی ممکن است هنگام بلع دچار درد شوند و یا به هیچ وجه قادر به بلع نباشند.

ریفلاکس معده (GERD) نیز در میان مبتلایان به فلج مغزی شایع است. یک بیماری گوارشی است که در آن اسید معده دوباره به مری برگردانده می شود.

کودکانی که مشکل بلع و /یا رفلاکس معده دارند در معرض آسپیراسیون قرار دارند ، حالتی که غذا ، مایعات ، بزاق یا استفراغ به داخل ریه ها تنفس می شود. آسپیراسیون مکرر می تواند منجر به مشکلات تنفسی مانند پنومونی آسپیراسیون شود که ممکن است زندگی را فرد را تهدید کند.

افردای که در مهارت حرکتی درشت مشکل دارند همچنین ممکن است در استفاده از دستان خود برای انتقال غذا یا نوشیدنی به دهانشان نیز مشکل داشته باشند. این کودکان ممکن است برای غذا خوردن به مراقب یا وسایل کمکی نیاز داشته باشند. مشکلات تغذیه و بلع می تواند منجر به تغذیه نامناسب ، کم آبی و کمبود وزن شود.
تخمین زده شده است که 85 تا 90 درصد کودکان مبتلا به فلج مغزی دچار مشکلات تغذیه و بلع هستند ، به خصوص در مواردی که فلج مغزی متوسط تا شدید دارند.

اختلال حرکت دهان همچنین باعث ریزش آب دهان در حدود 30 درصد از بیماران فلج مغزی شود. مشکلات مربوط به تغذیه و بلع و همچنین ریزش آب دهان را می توان از طریق گفتار درمانی و کار درمانی بهبود بخشید.

اختلال گفتاری

بسیاری از کودکان مبتلا به فلج مغزی ، به دیس آرتریا مبتتلا هستند که یک اختلال حرکتی گفتار است. افراد مبتلا به دیس آرتریا در کنترل عضلات مورد استفاده برای گفتار مانند عضلات زیر مشکل دارند:

• لب ها
• زبان
• تار های صوتی
• دیافراگم

آپراکسی گفتار یکی دیگر از اختلالات گفتار حرکتی شایع است که کودکان مبتلا به فلج مغزی را مبتلا می کند. آپراکسی گفتاری کودکی ، همانطور که از نامش مشخص است ، حالتی است که کودک در گفتن کلمات ، صداها و هجاها مشکل دارد. کودک می داند چه می خواهد بگوید ، اما مغز او قادر به برنامه ریزی و هماهنگی حرکات عضلانی مورد نیاز برای انجام این کار نیست.

کودکان مبتلا به فلج مغزی ممکن است با اختلالات صدایی گفتار نیز دست و پنجه نرم کنند. این مشکلات شامل موارد بیان و فرآیندهای واجی یا الگوهای گفتاری است که توسط کودکان برای ساده کردن گفتار استفاده می شود.

تخمین زده شده می شود که بیش از نیمی از کودکان مبتلا به فلج مغزی نوعی اختلال گفتاری دارند. اختلالات گفتاری را معمولاً می توان از طریق گفتاردرمانی بهبود بخشید.

مشکلات وابسته

مشکلات وابسته شامل مواردی هستند که معمولاً به طور همزمان با فلج مغزی اتفاق می افتند ، اما در اثر آسیب مغزی یا ناهنجاری یکسان ایجاد نمی شوند. مشکلات وابسته فلج مغزی شامل اختلال بینایی و شنوایی (این موارد می تواند در برخی مواقع، مشکلات ثانویه باشد) ، ناتوانی های ذهنی و یادگیری، صرع و غیره است.

ناتوانی های دهنی

ناتوانی ذهنی ، که در گذشته به عنوان عقب ماندگی ذهنی شناخته می شد با عملکرد ذهنی زیر متوسط مشخص می شود. کودک دارای ناتوانی فکری هم در عملکرد شناختی ( توانایی تفکر منجر به دانش) و هم در رفتار انطباقی (توانایی سازگاری با محیط و عملکرد در زندگی روزمره) محدودیت هایی دارد. معلولیت های ذهنی در گروه خفیف ، متوسط یا شدید دسته بندی می شوند.

تقریباً دو سوم کودکان مبتلا به فلج مغزی دارای ناتوانی ذهنی هستند. از بین این کودکان ، نیمی از آنها دارای تشخیص خفیف و نیمی دیگر دارای ناتوانی ذهنی متوسط تا شدید هستند.

مشکلات یادگیری

کودکان مبتلا به فلج مغزی گاهی به دلیل عوامل مختلفی در یادگیری مشکل دارند. برخی از آنها دچار ناتوانی در یادگیری هستند ، مشکلات پردازش عصبی که در مهارت های اساسی یادگیری مانند خواندن و نوشتن تداخل ایجاد می کند. اختلالات یادگیری همچنین می توانند مهارت های سطح بالاتر مانند نظم و استدلال منطقی را تحت تأثیر قرار دهند.

مشکلات برنامه ریزی حرکتی ، معروف به دیس پراکسی حرکتی نیز همراه با فلج مغزی شایع است. افراد مبتلا به دیس پراکسی حرکتی در درک وظایف و برنامه ریزی برای نحوه انجام آنها دچار مشکل هستند ، که اجرای وظایف را برایشان دشوارتر می کند. کودکی که دارای مشکلات برنامه ریزی حرکتی است می داند که می خواهد چه کاری انجام دهد ، اما در درک چگونگی انجام آن مشکل دارد. این می تواند یادگیری مهارت های جدید را به تلاش و کوششی عظیم تبدیل کند که نیاز به تمرکز زیادی دارد.

مشکلات ادراک دریافتی ، که شامل درک شنوایی (شنیدن) و درک بینایی (دیدن) می شود ، نیز ممکن است بر روی یادگیری کودک مبتلا به فلج مغزی تأثیر بگذارد. کودکانی که دارای مشکلات ادراک دریافتی هستند ، به سختی می توانند اطلاعاتی را که از طریق چشم و یا گوش خود می گیرند ، درک کنند. این موضوع می تواند در بسیاری از زمینه های یادگیری ، به ویژه یادگیری خواندن و کار با اعداد تأثیر بگذارد.

کسانی که دارای اختلال حرکت های ظریف و هماهنگی حرکات درشت و همچنین مشکلات زبان و برقراری ارتباط هستند ، ممکن است در یادگیری مشکل داشته باشند.

اختلال بینایی و نابینایی

اختلال بینایی به هر نوع کاهش بینایی از جمله نابینایی اشاره دارد ، زمانی که فرد کاملاً از نظر بینایی دچار اختلال است و هیچ نوری را نمی تواند ببیند.

از هر ده کودک مبتلا به فلج مغزی ، یک نفر اختلال بینایی شدید دارد. تقریباً نیمی از کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دارای استرابیسم هستند که بیشتر به اصطلاح انحراف چشم معروف است. حدود 75 تا 90 درصد کودکان مبتلا به فلج مغزی اختلالات بینایی دارند ، از جمله:

• آمبلیوپی (تنبلی چشم)
• آتروفی بینایی (زوال عصب بینایی به دلیل آسیب)
• نیستاگموس (حرکات تکراری و غیرقابل کنترل چشم در جهت عمودی یا افقی)
• نقوص میدان دید (از بین رفتن یک طرف میدان بینایی)
• عیوب انکساری (نزدیک بینی و دور بینی و آستیگماتیسم یا تاری دید)

از دست دادن شنوایی

اختلال شنوایی که به آن کم شنوایی نیز گفته می شود ، به هر درجه از اختلال در توانایی شنیدن صدا اطلاق می شود. میزان کاهش شنوایی فرد با یک مقیاس اندازه گیری می شود و می تواند جزئی ، خفیف ، متوسط ، شدید یا عمیق باشد. سه نوع اصلی کم شنوایی وجود دارد ، از جمله:

• رسانشی
• حسی - عصبی
• ترکیبی

کم شنوایی رسانشی هنگامی رخ می دهد که مشکلی در گوش خارجی یا میانی وجود داشته باشد ، که فرد تنها قادر به شنیدن صداهای ضعیف می باشد. در این نوع اختلال شنوایی ، صدا به درستی از طریق مجرای گوش خارجی به گوش میانی (پرده گوش و استخوان ها یا استخوان های ریز گوش میانی) و گوش داخلی منتقل نمی شود. کم شنوایی رسانشی معمولاً با مداخله پزشکی یا جراحی قابل اصلاح است.

کم شنوایی حسی-عصبی هنگامی رخ می دهد که گوش داخلی (حلزون گوش) یا عصب شنوایی آسیب دیده باشد. این نوع اختلال شنوایی توانایی شنیدن صداهای ضعیف را کاهش می دهد و گفتار اغلب خفه به گوش می رسد. معمولاً از نظر پزشکی یا جراحی قابل اصلاح نیست و متداول ترین نوع کاهش شنوایی دائمی است.

اگر فردی در یک از گوش ها دارای کاهش شنوایی رسانشی و حسی-عصبی باشد ، کاهش شنوایی مختلط دارد. در این حالت ، گوش خارجی یا میانی و گوش داخلی آسیب دیده است.

کم شنوایی مرکزی نوعی اختلال شنوایی است. در کاهش شنوایی مرکزی ، مسئله در سیستم عصبی مرکزی است ، نه در گوش. ممکن است فرد بتواند کاملاً بشنود ، اما نمی تواند زبان را تفسیر یا درک کند.

تخمین زده می شود که 20 درصد کودکان فلج مغزی دارای کم شنوایی هستند. مداخله زودهنگام مهم است زیرا مشکلات شنوایی همچنین می توانند مهارت های گفتاری و ارتباطی کودک را تحت تأثیر قرار دهند.

اختلال تشنج - صرع

تشنج عبارت است از افزایش ناگهانی فعالیت الکتریکی در مغز که می تواند باعث حرکات غیر ارادی و یا تغییر رفتار و همچنین تغییر در هوشیاری شود. صرع ، که به عنوان اختلال تشنج نیز شناخته می شود ، یک بیماری نیست. بلکه نوعی اختلال طیفی است که با تشنج های غیر قابل پیش بینی و مکرر مشخص می شود.

30 تا 50 درصد کودکان مبتلا به فلج مغزی، صرع همزمان دارند. این در میان کودکانی که توانایی راه رفتن نداشته یا تحرک محدود دارند بیشتر دیده می شود.

مشکلات حسی

توانایی کودک در پردازش اطلاعات دریافتی از حواس نیز ممکن است بسته به شدت و میزان آسیب مغزی وی تحت تأثیر قرار گیرد. به این مورد، اختلال پردازش حسی گفته می شود. کودکان مبتلا به اختلال پردازش حسی ممکن است واکنش های حسی زیادتر یا کمتری را تجربه کنند ، که می تواند منجر به مشکلات رشدی و رفتاری شود.

به عنوان مثال ، کودکی که حساسیت بیشتری به لمس دارد (هایپرسنسیویتی) ممکن است حس لمس پارچه های خاصی را دوست نداشته باشد و در صورت تماس با آنها واکنش نشان داده یا جیغ بکشد. از طرف دیگر ، كودكی كه حساسیت کمتری به لمس دارد (هایپوسنسیویتی) ممكن است بدون نشان دادن علائم درد به صورتی خشن بازی كند یا به چیزها برخورد كند.

مشکلات حسی در کودکان مبتلا به سایر اختلالات رشد عصبی مانند اوتیسم شایع است.

فاکتورهای خطر همزمان

فاکتور های خطر همزمان، مواردی هستند که ارتباطی با فلج مغزی ندارند. این شرایط اغلب با فلج مغزی همزیستی می کنند ، اما دلیل این امر هنوز مشخص نیست. فاکتورهای همزمان فلج مغزی، شامل اوتیسم و ADHD می باشند.

بیش فعالی

اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) یک ناتوانی در رشد است که با بی توجهی ، حواس پرتی و تکانشگری مشخص می شود. کودکان مبتلا به بیش فعالی ممکن است در حفظ تمرکز و توجه مشکل داشته باشند که این امر یادگیری را به یک چالش تبدیل می کند. آنها همچنین ممکن است در کنترل رفتار خود مشکل داشته و دچار بیش فعالی - فعالیت بالاتر از سطح طبیعی - باشند. کودکان مبتلا به بیش فعالی اغلب در مدرسه و مهارت های اجتماعی دچار مشکل هستند.

تقریباً سه تا پنج درصد کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی هستند و این مشکل در کودکان مبتلا به فلج مغزی یا سایر اختلالات مغزی، بیشتر شایع است .

اوتیسم

اختلال طیف اوتیسم اصطلاحی چتری است که گروهی از اختلالات رشدی مغز را توصیف می کند. اوتیسم با اختلالات اجتماعی ، مشکلات ارتباطی کلامی و غیرکلامی و الگوهای تکراری رفتار شناخته می شود.

تقریباً یک تا دو درصد کودکان آمریکایی دارای اختلال طیف اوتیسم هستند. برآورد می شود هفت درصد از کودکان مبتلا به فلج مغزی، همزمان مبتلا به اوتیسم نیز هستند. در حالی که به نظر می رسد اوتیسم در میان کودکان فلج مغزی بیشتر دیده می شود ، اما ارتباط این دو اختلال هنوز مشخص نیست.

درمان مشکلات همزمان

درمان فلج مغزی در هر مورد متفاوت است. هنگام تعیین بهترین شیوه درمان ، ارزیابی شدت فلج مغزی ، و همچنین مشکلات ثانویه ، مشکلات وابسته و فاکتورهای خطر همزمان مهم است.

بسیاری از علائم مرتبط با فلج مغزی و شرایط همزمان را می توان با یک برنامه درمانی جامع کنترل کرده یا بهبود بخشید. در اکثر موارد ، یک تیم متشکل از متخصصان پزشکی مختلف مورد نیاز است ، از جمله:

• متخصص اطفال
• فیزیوتراپیست
• کاردرمانگر
• آسیب شناس گفتار زبان
• متخصص طب توانبخشی
• متخصص مغز و اعصاب
• جراح مغز و اعصاب
• جراح ارتوپد
• متخصص طب خواب
• متخصص گوارش
• روانشناس
• متخصص تغذیه (تغذیه درمانی)
• کارشناس فن آوری های کمکی (ارتز ها، پروتز ها، تجهیزات کمکی نشستن و غیره)

یک برنامه درمانی جامع که به مشکلات اولیه ، ثانویه و وابسته و فاکتورهای خطر همزمان کودک توجه کند ، بهترین فرصت را برای بهبود کیفیت زندگی او فراهم می کند.

برای دریافت مشاوره رایگان برای درمان فلج مغزی و رزرو وقت می توانید با شماره های 09362020364، 02166013282 و یا شماره واتساپ 09364904632 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک رسش همیشه پاسخگو و در کنار شما می باشد.